- evomo
- ē-vŏmo, ŭi, ĭtum, 3, v. a., to spew out, vomit forth (class.).I.Lit.:B.
(haec avis scribitur) conchas cum concoxerit, evomere,
Cic. N. D. 2, 49; Suet. Claud. 44; id. Ner. 2; Tac. A. 12, 67; Vulg. Jonah, 2, 11 al.—Transf.:II.quod (urbs) tantam pestem evomuerit forasque ejecerit,
Cic. Cat. 2, 1 fin.:herbas,
to put forth, Col. 8, 15, 3:ignes (Vesbius),
Sil. 17, 594:pecuniam devoratam,
to disgorge, give up, Cic. Pis. 37:Nilus in Aegyptium mare se evomit,
discharges itself, empties, Plin. 5, 9, 10, § 54.—Trop.:virus acerbitatis suae apud aliquem,
Cic. Lael. 23, 87:in aliquem orationem ex ore impurissimo,
id. Phil. 5, 7, 20: iram in aliquem, Ter. Ad. 3, 2, 14; cf. id. ib. 3, 4, 65; id. Hec. 3, 5, 65.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.